Een persoonlijke gebeurtenis geeft je feedback over wie jij als persoon bent.
Wat is dat toch met mensen die hun eigen persoonlijke gebeurtenissen niet onder ogen durven te komen? Het dan toch maar wegstoppen. Onder het mom: Als ik het er niet over heb, dan is het er niet. Het onderbewuste gevoel dat het met zich meebrengt wordt dan gecompenseerd met externe prikkels, materialistische zaken. Op een gegeven moment kom je jezelf echter wel tegen en zal hetgeen je hebt meegemaakt toch een keer moeten verwerken. Ofja, moeten vind ik een negatieve lading hebben. Je moet niets. Laat ik het zo stellen dat het je wel helpt zodra je het verwerkt. Je wordt weer zuiver en ervaart voldoening. Immers blijft de onverwerkte gebeurtenis altijd energie kosten en onbewust aanwezig indien deze niet is verwerkt.
Het lijkt wel alsof men het idee heeft dat de emotie er niet mag zijn. Alsof men een ander niet tot last wil zijn met de moeilijke periodes die hij of zij ervaart. Zichzelf op de tweede plek zet en eerst de ander wil helpen. En het daar dan helemaal niet vreemd vindt om de verhalen van de ander aan te horen en hierin te steunen. Vaak wil men de problemen die hij of zij ervaart alleen oplossen. Op zichzelf. In je eigen mind en comfort zone. Prima. Dat heb ik heel eigenwijs ook proberen te doen. Doen alsof het er niet was en het dan in mijn eentje proberen te verwerken. Nou. Dat heb ik geweten en gemerkt. Na een tijdje komt het toch om de hoek kijken en het zal niet weg gaan eer je de gebeurtenis verwerkt hebt. Ieder huisje heeft z’n kruisje. Zo is het echt.
Hoe het je kan helpen om het onder ogen te komen? Bij mij heeft het geholpen door de ervaringen die ik heb gehad om te zetten in lessen en de positieve aspecten eruit te halen. De manier waarop je op een situatie reageert of de emotie die je ervaart vertelt je feitelijk heel veel over wie jij als persoon bent. Het vertelt je wat over de waarden die jij belangrijk vindt en de les(sen) die je uit een bepaalde situatie zou moeten onttrekken. De persoonlijke gebeurtenis vertelt je dus heel veel over jezelf. Over wie jij bent en de persoon die het je maakt. Door op deze manier naar persoonlijke gebeurtenissen te kijken, biedt het steun en begrip. Het laat je de situatie anders benaderen. Immers kan je de externe gebeurtenis niet veranderen, het enige wat je kan veranderen is hoe dat jij er zelf mee om gaat. En ja. Dat hoort erbij. Het hoort erbij om het te voelen en het onder ogen te komen. En wanneer dat lukt? Dan heb je zo’n andere kijk op dingen. Het geeft veel meer rust. Het laat je genieten van de kleine dingen. Het maakt je dankbaar voor dat wat er is en wat je hebt. Het stelt je in staat te accelereren en in de zesde versnelling de dingen en plannen te bewerkstelligen die je al tijden in je hoofd had zitten. Zolang je nog iets met je meedraagt dat je niet hebt verwerkt, zal je geremd worden. Geremd worden in je ontwikkeling en geremd worden in de plannen die je hebt. Omdat je eerst even stil moet staan bij wat er eigenlijk is gebeurd.
Hoe zwaar het ook is. En ja, iedereen heeft wel iets. Je kan het niet met elkaar vergelijken. Ieder ervaart een situatie op zijn of haar manier. Er is geen erger dan of zwaardere gebeurtenis. Alles heeft met perceptie te maken. Het leert je zoveel over jezelf. Als je de gebeurtenis accepteert, dan brengt het je zelf veel inzicht, kennis en ervaring.
Ik ben dankbaar voor de persoonlijke gebeurtenissen die ik heb meegemaakt, jij ook?
Met liefde,
