Dit is waarom ik het moeilijk vond om te kiezen voor mijn talenten in plaats van mijn kennis.
Het lijkt soms allemaal zo makkelijk, hoe anderen het doen. Toen ik ervoor koos om een andere werkrichting in te gaan, koos ik in feite voor mijn talenten i.p.v. mijn kennis. Dat. Was. Moeilijk. Mijn omgeving vroeg me namelijk waarom ik alweer een switch maakte en of ik dat nu wel weer zou doen. Maar dat heb je toch niet gestudeerd? Kreeg ik als vraag te horen. Ik dacht: lekker belangrijk. Als ik me er goed bij voel dan moet ik dat doen. ‘’Ik weet niet hoe lang dat nog goed gaat op je cv als je een switch blijft maken.’’ Ja, ik kan natuurlijk ook geforceerd en lekker veilig op een plek blijven zitten die niet bij me past en waar ik ongelukkig van word. Daar heb ik niemand mee, want optimaal werken is onrealistisch als je niet lekker in je vel zit.
Een andere keuze maken vond ik vooral moeilijk door de reacties van mijn omgeving. Ik voelde me er dubbel onder. Enerzijds enthousiast dat ik steeds dichter bij mijn eigen kern kom en mijn talenten vol benut. Anderzijds voelde het als de makkelijke uitweg kiezen en voelde ik me niet helemaal serieus genomen door een aantal reacties die ik kreeg. Gek is dat eigenlijk hè? Dat het dan zo ongemakkelijk of moeilijk kan zijn om een stap te zetten. Dat ik mijn omgeving daarop van invloed liet zijn. Ondertussen was ik wel vastberaden om de stap te zetten en het te doen. Het was ook een goede keuze om dit te doen, omdat ik in deze rol veel meer tot mijn recht kom.
Het zette me aan het denken. Waarom laten we hoe we ons voelen zo vaak afhangen van de omgeving en wat de maatschappij van je verwacht? Of misschien wat jíj denkt dat de maatschappij van je verwacht. Dat is eigenlijk heel krom. En ik maak(te) me er zelf ook nog wel eens schuldig aan om dit te doen. De kunst is om dit los te laten. Los te laten wat je gewend bent te doen of te denken. Keuzes te maken waar jij je goed bij voelt en die jou voldoening geven. Wanneer je dit namelijk doet, kan je zoveel meer teruggeven aan de mensen om je heen dan wanneer je jezelf tekort doet.
Wist je trouwens dat het hart het meest egoïstische orgaan wordt genoemd? Het hart pakt al het goede bloed voor zichzelf en stuurt het minder goede bloed naar de rest van de organen. Wanneer het hart dit niet doet, zal het sneller uitschakelen en iedereen weet waar dat naar leidt. Doordat het hart goed voor zichzelf zorgt, kan het ook goed voor de andere organen in het lichaam zorgen. Dat zouden mensen ook meer mogen doen. Meer voor zichzelf zorgen, zodat ze daarna nog veel beter kunnen zorgen voor de naasten.
Anyway, ben benieuwd hoe jij hier over denkt. Herken je dat? Maak je zelf keuzes voor je omgeving of voor jezelf? Vind je het lastig om andere keuzes te maken? Waarom? Ben benieuwd naar jouw verhaal!
Met liefde,
